Gogoetagileak ibilian bezala hitz egiten digu orrialdeotan. Saiakeraren urrezko arauak onetsita,
pentsamendu kritikoa lemazain, zorroztasunez eta gertutasunez. Ibilian bezala beti, baina sekula
ez fl neur axolagabearen moduan. Gizartean mugitzen diren indar ageriko zein isilpekoagoen
arteko dialektikari etengabe erreparatuz, etengabeko solasaldi horren zergatiak eta eraginak
ulertu, azaldu eta barneratzea helburu.
Eta ?zergatik ez?? aldatu beharrekoak aldatzen laguntzeko, gure garaietan ?eta historian
zehar? noiznahi eta nonahi nagusi dabiltzan zentzugabekeria, bidegabekeria, sasiargudiatzea
agerian jarriz.
Hogeita bost pieza dotoretan eskatzen digu Elena Martinez Rubiok mundu-ikuskera baten
berri zehatza, egin dituen bidaien harira eta bere zaletasunez zipriztinduta, askotariko gaietan
zehar: historia, politika, literatura, antropologia, hizkuntzak, filosofia, zientzia?
Hortik sigi-sagako gogoetak , alor eta bide desberdinetan zehar egindako hausnarketak
baitira, literatur saiakeraren erregistroan emanak, bai estiloz, bai gaiaren beraren trataerari
dagokionez ere.
Publio Terenzio zaharrak erakutsitako bidetik, giza kondizioari dagokion ezer ez zaio
saiogileari arrotz. Ezta irakurlearen gozamena ere.
